Neuromobilizacje
Neuromobilizacje skuteczna metoda terapii zaburzeń neuromechanicznych w przebiegu zespołów uciskowych tkanki nerwowej.
Neuromobilizacje metoda terapii u podłoża, której leży nowatorskie podejście do układu nerwowego jako organu o właściwościach mechanicznych. Z mechaniką układu nerwowego związane jest prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu człowieka to jest wszystkich narządów i układów. Z połączenia słów mechanika i nerw powstało słowo neuromechanika. W przypadku neuromobilizacji termin neuromechanika jest bardzo ważny ponieważ zawarta jest w nim istota tej metody fizjoterapeutycznej.
Neuromechanika jest to swoista zdolność adaptacyjna układu nerwowego do zmieniających się warunków zewnętrznych. Organizm człowieka pozostaje w ciągłym ruchu który wywołuje codzienna aktywność fizyczna oraz fizjologiczne procesy życiowe (praca wszystkich narządów i układów). W związku z tą aktywnością dochodzi do ciągłych zmian napięcia tkanek oraz objętości narządów.
Struktury naszego ciała wyposażone są w cały szereg narządów pomocniczych pozwalających im dostosować się do ruchu. Mięśnie otoczone są błoną powięziową, ścięgna posiadają ułatwiające ślizg kaletki maziowe, bloczki i troczki. Tkanka tłuszczowa służy jako podpora i amortyzator dla narządów wewnętrznych. Stawy wyposażone są w wielofunkcyjne torebki stawowe, więzadła, łąkotki. W celu optymalnej adaptacji do ruchu nasze tkanki posiadają odpowiednią elastyczność, sprężystość, twardość oraz konstrukcję mocowania.
System uzupełniony jest przez zapewniający odpowiednią trofikę układ naczyniowy oraz nadzorujący wszystkimi procesami życiowymi układ nerwowy.
Podczas ruchu każda składowa ciała w zależności od funkcji i konstrukcji histologicznej może ulegać wydłużeniu, skróceniu, przesunięciu, zwężeniu lub rozszerzeniu.
Tkanka nerwowa z uwagi na swoją powszechność (występuje we wszystkich tkankach i narządach organizmu) oraz ciągłość (ruchy w kolejnych stawach kumulują napięcia wzdłuż tego samego nerwu lub traktów nerwowych) jest w szczególny sposób narażona na czynniki mechaniczne i przeciążenia. Ruchy ciała angażują przesunięcia mechaniczne i napięciowe układu nerwowego w odległych miejscach np. zgięcie nadgarstka wpływa na zmiany w mechanice i napięciu korzeni nerwowych w odcinku szyjnym, ruch stopy może wywołać przesunięcia rdzenia kręgowego w kanale kręgowym etc.
Nerw nie posiada zdolności do rozciągania. Poruszanie poszczególnymi częściami ciała sprawia że nerw w celu adaptacji do ruchu przemieszcza się względem otoczenia jedynie w zakresie swojej pierwotnej długości.
Wszelkie przeszkody utrudniające lub uniemożliwiające fizjologiczne przesuwanie się nerwu negatywnie wpływają na ruch części ciała w pobliżu których dany nerw przebiega lub części od niego odległych.
Ten swoisty stan nazywamy zespołem cieśni neuralnej. W patologii narządu ruchu występuje kilka bardzo powszechnych zaburzeń tego typu.
Leczenie za pomocą neuromobilizacji jest w naszej ocenie najskuteczniejszym sposobem zwalczania zaburzeń neuromechaniki i patologicznych napięć układu nerwowego.
Spektrum działania neuromobilizacji obejmuje:
- obwodowy układ nerwowy,
- ośrodkowy układ nerwowy,
- nerwy czaszkowe,
- układ wegetatywny,
- pień trzewny.
W naszej praktyce metoda ta okazała się niezwykle skuteczna w normalizacji napięć układu nerwowego po zabiegach chirurgii ogólnej, ginekologicznej i transplantacyjnej, po zabiegach neurochirurgicznych, w przebiegu zmian dyskopatycznych, konfliktów korzeniowych, po urazach sportowych w zespołach cieśni nerwów obwodowych.
